توپ در زمین ایران

هیچ کسی قدمی برنمی‌دارد، سیاست به یک بازی زورآزمایی و زد و بند تبدیل شده است؛ مهم نیست قربانیانش چه کسانی هستند، چند نفرند و چه رنجی می‌کشند، برنامه برای بازیگران سیاسی در اتاق‌های مذاکرات محدود می‌شود، اثر آن و تعطیل کردنش چندان اهمیتی ندارد.
معامله کردن با رنج انسان‌ها و آنها را به عنوان برگه فشار دیدن، از ویژگی‌های بازی سیاسی است، همه این نادیده گرفتن رنج‌های مردم، مرگ آنها و خسارت‌هایی که می‌بینند پنهان می‌ماند زیر پوشش عنوان‌هایی که هیچ ربطی به جهان واقعی ندارد و شعارهای توخالی که برای پوششی به کارمی‌برند؛ یک بار به نام حقوق بشر و بار دیگر به نام اصول و ارزش‌های انسانی.
بزرگ‌ترین دلیل براین مسئله بازی جامعه جهانی با نظام ایران است؛ سراسر جهان اعتراف می‌کند، ایران است که جنگ یمن را علیه پادشاهی عربی سعودی مدیریت می‌کند و نمی‌خواهد آن را پایان ببخشد.
دو فرستاده امریکا و سازمان ملل براین اتفاق نظر دارند که ایران مسئول دامن زدن به جنگ در یمن است و ایران است که مأرب را محاصره کرده و مانع از رسیدن کمک‌های بشردوستانه به آنجاست و ایران است که عامل رنج میلیون‌های یمنی است.
حتی فرستاده امریکا لیندر کینگ تأکید کرد، دولت بایدن بر پایان بخشیدن به جنگ یمن اصراردارد و فرستاده سازمان ملل هانس گروندنبرگ نیز تأکید کرد، راه حل توافق ریاض است.
پس جهان منتظر چیست؟ منتظر دوره‌های بیشتر مذاکرات است و هر روز کودکی بمیرد و زنی کشته ‌شود و سالمندی جان بدهد.
در این بین معامله‌هایی درجریان است که هیچ ارتباطی به یمن و رنج آنها و گرسنگی‌ و مرگ‌شان و نه به نیازهای دارویی، غذایی و انرژی‌شان ندارد. جلسات مذاکره‌ای در جایی دیگر در قاره اروپا جریان دارد که ممکن است موفقیت آنها پایانی بر مصیبت یمنی‌ها باشد. مذاکراتی پیرامون بهای نفت وجود دارد که احتمال افزایش آن می‌رود و زمستانی سخت پیش روی ایالات متحده است و راه حل به اعتراف بایدن در سعودی است. این را بایدن روز پنجشنبه گذشته در یک مصاحبه تلویزیون اعلام کرد! یمنی‌ها باید منتظر بمانند تا مشخص شود بازی زورآزمایی امریکایی درباره قیمت‌های نفت به کجا می‌رسد تا تصمیم بگیرند در یمن چه کارکنند.
یعنی اینکه حتی رنج رأی دهنده امریکایی که ادعا می‌کنند مسئله‌ اصول است، این اصل سقوط کرد آن هم پیش از نشست با ایرانی‌ها برای مذاکرات پیرامون توافق هسته‌ای، درحالی که آنها یقین دارند نظام ایرانی خون ریزترین و مستبدترین نظام‌هاست، خواه با ملت خود یا با کشورهای مجاور درحالی که پشت رنج عراقی‌ها، یمنی‌ها، لبنانی‌ها، سوری‌ها و غیرنظامیان سعودی ایستاده که حوثی‌ها آنها را با موشک‌های ایرانی هدف قرارمی‌دهند.
از شعارها و حرف‌ها و اصولی که فرستاده امریکا به یمن تکرار می‌کند که بر راه حل سیاسی تأکید می‌کنند و اینکه اجازه نمی‌دهند شهروندان غیر نظامی هدف قرارگیرند و رفتارهای وحشیانه‌ای که حوثی‌ها مرتکب می‌شوند محکوم می‌کنند و در کنار متحدان خود می‌ایستند و... و ... و.... بگذریم که دیگر از عهده پوشاندن خشونت صحنه و فاصله بین گفتار و رفتار برنمی‌آید.
شکافی که نظام ایران در همه نظام جهانی به وجود آورده از خود وصله بزرگ‌تر است، حتی فرانسه دیگر نمی‌تواند بازی خدا و خرما را با نظام ایرانی ادامه دهد. زبان نرمی که فرانسه برای دعوت از ایران به کارمی‌برد تا به میز مذاکرات وین برگردد با سرکشی و مخالفت ایرانی روبه رومی‌شود که آکنده از تکبر و نخوت است. فرانسه وقتی از قانع ساختن ایرانی‌ها خسته شد، توپ تلاش‌ها را به سمت چین پرتاب کرد و سخنگوی رسمی وزارت خارجه فرانسه آن-کلیر لوژاندر در کنفرانس مطبوعاتی مجازی خود در روز اول اکتبر گفت:« ما بر چین حساب باز می‌کنیم که از دلایل قانع کننده‌تری در گفت‌وگوهایش با تهران استفاده می‌کند»!!
وزیر خارجه امریکا بلینکن گفت، اکنون توپ در زمین ایران است اما مدت زیادی آنجا نمی‌ماند و دولت امریکا با حسن نیت وارد گفت‌وگو با ایرانی‌ها شد! این سخن یک ماه پیش گفته شد و توپ همچنان در زمین ایرانی لمیده و خمیازه می‌کشد.
خلاصه کلام: همه قربانیان نظام ایران از ملت ایران تا یمنی‌ها، عراقی‌ها، لبنانی‌ها یا شهروندان غیرنظامی کشورهای خلیج که از دخالت‌ها یا پهپادهای بمب‌گذاری شده ایرانی آسیب دیده‌اند باید منتظر پایان مذاکرات وین بمانند که هنوز شروع نشده، منتظر توافق برسر قیمت نفت باشند، منتظر موضع نظام ایران در خصوص جنگ چین و امریکا باشد و منتظر فهرست بلند بالای دیگر از منافعی باشند که هیچ ارتباطی با پایان رنج آنها ندارد.