آژانس بین‌المللی انرژی چهارشنبه گزارش میان‌مدت خود را درباره نفت برای سال 2023 منتشر کرد که طبق معمول در آن به همان صحبت‌های همیشگی بازگشته که تقاضا برای نفت رؤیایی نخواهد بود.
این بار، آژانس تاریخ نزدیک‌تری را برای رسیدن به اوج تقاضا برای نفت تعیین کرده و در آن پیش‌بینی می‌کند این زمان به سال 2030 نزدیک‌تر باشد.
اگر پیش بینی‌های آژانس بین‌المللی انرژی را باور کنیم، رشد تقاضا برای نفت که امسال به 204 میلیون بشکه در روز خواهد رسید، تنها پس از 5 سال، چهارصد هزار بشکه در روز رشد خواهد کرد.
این بدان معناست که این همه سرمایه گذاری‌هایی که امروز از سوی شرکت‌ها و کشورها برای افزایش تولید اعلام می‌شود، پس از پنج سال برای آنها خریدار پیدا نمی‌شود و این تولید جدید مازاد خواهد بود.
سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) این پیش‌بینی را نمی‌پسندد و به همین دلیل دیدگاه خوش بینانه‌تری نسبت به آینده نفت دارد.
و در اینجا باید درنگ کنیم و بپرسیم: کدام یک از دو طرف درست می‌گوید؟
در اینجا پیش‌بینی‌ها و آرزوهایی وجود دارد و نباید آنها را با هم اشتباه گرفت. و هر دو طرف آرزوهایی دارند، اما واقعیت خود را تحمیل می‌کند.
رشد خودروهای برقی اجتناب‌ناپذیر است، اما آن‌طور که آژانس برای آن تبلیغ می‌کند و در گزارش خود می‌گوید که تقاضا برای نفت در بخش حمل‌ونقل پس از سال 2026 کاهش خواهد یافت، نیست.
صادقانه بگویم، این اولین بار است که من ارزش زیادی در آنچه آژانس می‌گوید پیدا نمی‌کنم؛ زیرا واقعیتی که در سال گذشته در بازارهای انرژی شاهد بودیم، همه پیش‌بینی‌های آن را تکذیب کرد؛ کشورهای اروپایی همچنان به نفت و گاز بیشتری نیاز دارند.
پس نکته جدید چیست و چرا هر بار وقتی به این موضوع می‌پردازیم، خودمان را تکرار می‌کنیم؟!
تنها یک چیز پیش روی ما وجود دارد که می‌توانیم به آن باور داشته باشیم و آن این است که ما در آستانه چرخه قیمت نفت هستیم که احتمالاً طی پنج سال آینده بالا خواهد بود و این یک خیال واهی نیست، بلکه واقعیتی است که با شرایط تولید در بسیاری از کشورها مانند ایالات متحده، کانادا، برزیل و روسیه تحمیل می‌شود.
میادین در همه جا در حال پیر شدن هستند و تنها افزایش سرمایه گذاری آنها را برای افزایش تولید خود نجات می‌دهد. و نفت صخره‌ای آمریکا را در سال‌های آینده نجات نخواهد داد. و جهان ناچار می‌شود به «اوپک» گوش کند و به نفت آن نیازداشته باشد.
من به خوبی می‌دانم که بسیاری از شهروندان کشورهای غربی آرزو می‌کنند که نفت از بین برود و انرژی پاک جایگزین آن شود. اما همه چیز به این سادگی نیست و نفت دشمن کره زمین نیست، بلکه مهم نحوه مصرف آن است.
راه حل‌های کوتاه مدت نه نفت کمتر، بلکه فن‌آوری‌های جذب و ذخیره کربن بهتر است.
در دراز مدت، ممکن است در این سیاره نباشیم تا بدانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. چیزی که ما به آن اهمیت می‌دهیم این است که مطمئن شویم همیشه انرژی ارزانی وجود دارد که از رشد تمدن این سیاره و ساکنان آن حمایت می‌کند.
